Motywacja młodzieży do nauki jest bardzo zróżnicowana. Pomijając fakt, że ogólnie rzecz ujmując, jest ona generalnie niska, bo nauka nie jest dla większości priorytetem, to można faktycznie znaleźć ciągle dzieci, które uczą się i osiągają dobre rezultaty. Kwestia jest tu tylko taka, co je motywuje do nauki. Bardzo dobrze jest, jeśli szkoła nie jest dla nich miejscem, które źle kojarzą, lubią tam przebywać i uczenie się sprawia im przyjemność, bo tak zostali wychowani przez rodziców. Taką postawę widać po niektórych uczniach. Ale można znaleźć też nastolatki, które również osiągają dobre wyniki w nauce, ale ich postawa i zachowania często są odmienne od tej poprzednio wymienionej grupy dzieci. Są jakby bardziej spięte, bardziej zestresowane, albo wręcz agresywne i niemiłe w zachowaniu. Takie postawy biorą się bardzo często niestety z tego, że rodzice nie tyle co ich motywują do nauki, co wręcz do niej zmuszają, karami i naganami. Karne dziecko, wychowywane tak od małego, będzie się uczyło, ale radości po nim nie będzie widać. To często efekt niespełnionych ambicji rodziców, którzy za wszelką cenę chcą, aby ich dziecko było np. lekarzem czy prawnikiem.
