Zioła towarzyszyły człowiekowi od jego pierwszych kroków postawionych na Ziemi. Różnorodna przyroda Indii i ciepły klimat sprzyjały ziołolecznictwu. Zioła były tam bardzo powszechne i wcześnie zaczęto wykorzystywać je w celach leczniczych. Staroindyjscy lekarze znali już dwa i pół tysiąca do trzech tysięcy lat temu ponad osiemset roślin mających właściwości lecznicze. Wiemy to z odpisów dzieła stworzonego przez tych lekarzy pod tytułem „Nauki o życiu”. Poprawki i uzupełnienia doprowadziły do powstania najbardziej znanej wersji tego dzieła z pierwszego wieku naszej ery. Zioła są w niej dokładnie opisane wraz z chorobami i wskazaniami do stosowania. Hinduski lekarz Czaraka opisał w niej pięćset roślin leczniczych, zaś Suszrut, kolejny lekarz, jest autorem siedmiuset opisów roślin leczniczych. Niektóre z opisanych tam zabiegów i mieszanek, do których wykorzystuje się zioła, stosowane są do dziś. Arabowie, jako że zajmowali się handlem ziołami, mają również wiele zasług w odkrywaniu ich właściwości. Dzięki nim powstały nowe formy leków w okresie od ósmego do trzynastego wieku, takich jak syropy i soki zagęszczone. Arabowie również jako pierwsi zastosowali spirytus i stali się autorami słów takich jak alkohol, alkalia czy aldehyd, do dziś stosowanych w chemii. Upowszechnili oni również proces destylacji.
